Τα ξυλάκια-σερβίτσια µιας χρήσης «τρώνε» χιλιάδες δέντρα στην Κίνα.
Η κυβέρνηση της Κίνας επιχειρεί να εξορίσει από την κινεζική κουζίνα τα ξυλάκια, καθώς για την παραγωγή τους χάνονται κάθε χρόνο χιλιάδες στρέµµατα δάσους. Δεν είναι καθόλου βέβαιο, όµως, ότι θα πετύχει η «επανάσταση». Αν για τους Δυτικούς τα chopsticks είναι ένα εξωτικό αξεσουάρ, για τους Κινέζους είναι µια παράδοση που χάνεται στα βάθη των αιώνων.Οι αριθµοί δικαιώνουν τις οικολογικές ανησυχίες του Πεκίνου. Σύµφωνα µε έρευνα του υπουργείου Εµπορίου της Κίνας, έως το τέλος του 2010 η κατανάλωση θα ξεπεράσει τα 50 δισεκατοµµύρια ζεύγη. Αυτό σηµαίνει ότι κάθε µέρα οι Κινέζοι χρησιµοποιούν 300 εκατοµµύρια ξυλάκια µιας χρήσης για το φαγητό τους και ότι µαζί µε τα γευστικά πιάτα της κουζίνας τους «καταναλώνουν» µια τεράστια ποσότητα ξυλείας. Οι αρµόδιοι υπολογίζουν ότι κάθε 24ωρο χάνονται 50 εκτάρια δάσους. Σε έναν χρόνο εξαφανίζεται µια δασική έκταση σχεδόν ίση µε το ένα δέκατο της δασικής έκτασης της Γαλλίας. Για να πηγαίνει το φαγητό από το πιάτο στο στόµα χωρίς να προδοθεί η παράδοση, κόβονται το ίδιο διάστηµα 30.000 δέντρα, κυρίως λεύκες, σηµύδες και µπαµπού.
Πρόκειται για ένα οικολογικό έγκληµα ή µια πολυτέλεια την οποία δεν θα µπορεί πλέον να αντέξει µια χώρα, που δοκιµάζεται ήδη από µια οικολογική καταστροφή στην Κίτρινη Θάλασσα και επιβαρύνει το περιβάλλον µε τη µεγαλύτερη ποσότητα αερίων του θερµοκηπίου παγκοσµίως Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η κυβέρνηση της Κίνας επιχειρεί να θέσει ένα πλαφόν στην παραγωγή. Τα εργοστάσια δεν θα µπορούν να παράγουν πέρα από έναν προκαθορισµένο αριθµό και σε όσα δεν σεβαστούν το όριο θα µπαίνει λουκέτο.
300 εργοστάσια
Το µέτρο, πάντως, δεν είναι βέβαιο ότι θα αποδώσει τα αναµενόµενα. Τα περίπου 300 εργοστάσια που παράγουν ξυλάκια απασχολούν περισσότερους από 100.000 εργαζοµένους. Κι έπειτα καµία εναλλακτική λύση δεν φαίνεται ιδανική. Σύµφωνα µε τους ειδικούς, τα συνθετικά ξυλάκια έχουν «υψηλή περιεκτικότητα σε φορµαλδεΰδη», ενώ άλλα υλικά αλλοιώνουν τις γεύσεις.
Τα µαχαιροπίρουνα από µέταλλο ή επεξεργασµένο ξύλο θα ήταν µια λύση, αλλά το νερό δεν υπάρχει σε αφθονία σε όλες τις περιοχές της Κίνας.
Τέλος, υπάρχει κι ένας οικονοµικός λόγος. Ενώ τα ξυλάκια µιας χρήσης κοστίζουν ένα σεντς το ζεύγος, η τιµή των ανακυκλώσιµων κινείται ανάµεσα στα 30 και τα 70 σεντς. Πρόκειται για ένα βάρος που δεν θέλουν να αναλάβουν ούτε οι εστιάτορες αλλά ούτε και οι πελάτες. Η κυβέρνηση της Κίνας θα µπορούσε να χάσει εποµένως την πρώτη της µάχη για µια ανάπτυξη λιγότερο καταστρεπτική, όπως σηµειώνει ο ανταποκριτής της εφηµερίδας «La Repubblica» στο Πεκίνο. Εκτός κι αν πείσει τους Κινέζους ότι µαζί µε το φαγητό «τρώνε» και τον αέρα που αναπνέουν.
Πρόκειται για ένα οικολογικό έγκληµα ή µια πολυτέλεια την οποία δεν θα µπορεί πλέον να αντέξει µια χώρα, που δοκιµάζεται ήδη από µια οικολογική καταστροφή στην Κίτρινη Θάλασσα και επιβαρύνει το περιβάλλον µε τη µεγαλύτερη ποσότητα αερίων του θερµοκηπίου παγκοσµίως Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η κυβέρνηση της Κίνας επιχειρεί να θέσει ένα πλαφόν στην παραγωγή. Τα εργοστάσια δεν θα µπορούν να παράγουν πέρα από έναν προκαθορισµένο αριθµό και σε όσα δεν σεβαστούν το όριο θα µπαίνει λουκέτο.
300 εργοστάσια
Το µέτρο, πάντως, δεν είναι βέβαιο ότι θα αποδώσει τα αναµενόµενα. Τα περίπου 300 εργοστάσια που παράγουν ξυλάκια απασχολούν περισσότερους από 100.000 εργαζοµένους. Κι έπειτα καµία εναλλακτική λύση δεν φαίνεται ιδανική. Σύµφωνα µε τους ειδικούς, τα συνθετικά ξυλάκια έχουν «υψηλή περιεκτικότητα σε φορµαλδεΰδη», ενώ άλλα υλικά αλλοιώνουν τις γεύσεις.
Τα µαχαιροπίρουνα από µέταλλο ή επεξεργασµένο ξύλο θα ήταν µια λύση, αλλά το νερό δεν υπάρχει σε αφθονία σε όλες τις περιοχές της Κίνας.
Τέλος, υπάρχει κι ένας οικονοµικός λόγος. Ενώ τα ξυλάκια µιας χρήσης κοστίζουν ένα σεντς το ζεύγος, η τιµή των ανακυκλώσιµων κινείται ανάµεσα στα 30 και τα 70 σεντς. Πρόκειται για ένα βάρος που δεν θέλουν να αναλάβουν ούτε οι εστιάτορες αλλά ούτε και οι πελάτες. Η κυβέρνηση της Κίνας θα µπορούσε να χάσει εποµένως την πρώτη της µάχη για µια ανάπτυξη λιγότερο καταστρεπτική, όπως σηµειώνει ο ανταποκριτής της εφηµερίδας «La Repubblica» στο Πεκίνο. Εκτός κι αν πείσει τους Κινέζους ότι µαζί µε το φαγητό «τρώνε» και τον αέρα που αναπνέουν.
apolitistosteki.blogspot.com
