Συνεχίζοντας την "οδύσσεια" της γνώσης, το τελευταίο διάστημα πραγματοποιώ μεταδιδακτορική έρευνα στο Columbia University (in the City of New York).
Να σας σημειώσω ότι τις πανεπιστημιακές μου σπουδές (σε όλες τις βαθμίδες) τις πραγματοποίησα σε ελληνικό Πανεπιστήμιο της περιφέρειας.
Με μεγάλη μου ευχάριστη έκπληξη, τις τελευταίες μέρες διαπιστώνω ότι το Columbia έχει πρόσβαση όχι μόνο σε ένα τμήμα των ηλεκτρονικών δημοσιεύσεων που υπάρχουν στα ελληνικά Πανεπιστήμια, αλλά σχεδόν παντού. Οι εκδοτικοί οίκοι παρέχουν ακόμα και τα βιβλία σε ηλεκτρονική μορφή.
Η απορία που μου δημιουργείται είναι η εξής: Μ ια ολόκληρη χώρα δεν έχει δυνατότητα να παρέχει πρόσβαση στις σημαντικότερες ηλεκτρονικές εκδόσεις; Μπορεί το μέγεθος του Columbia να μην συγκρίνεται με κανένα Πανεπιστήμιο στην Ελλάδα, όμως η πρόσβαση στην Ελλάδα πραγματοποιείται από έναν κεντρικό φορέα. Συνεπώς θεώρω ότι θα ήταν δυνατόν.Να λάβουμε υπόψη ότι οι ερευνητές στην Ελλάδα έχουν σε πολλές περιπτώσεις αποδείξει ότι είναι στην κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης. Συνεπώς υπάρχει το κίνητρο για να υπάρξει πρόσβαση σε όλες τις σημαντικές πληροφορίες, το οποίο θα φέρει και οικονομικό όφελος.
Σε περίπτωση που το κόστος θα ήταν απαγορευτικό, για ποιο λόγο δεν γίνονται περικοπές στα διαμοιραζόμενα βιβλία με αντιστάθμιση την ηλεκτρονική πρόσβαση; Γιατί οι Έλληνες εκδότες δεν παρέχουν τέτοια δυνατότητα; Με έναν σύντομο υπολογισμό οι φοιτητές στην Ελλάδα είναι περίπου 500.000, εάν υπολογισθεί το κόστος των βιβλίων που δίνονται θα ξεπερνάει τα 50.000.000 ανά εξάμηνο. Φυσικά δεν γνωρίζω πόσο κοστίζει η ηλεκτρονική πρόσβαση, αλλά είμαι βέβαιος ότι με 100.000.000 θα υπήρχε πρόσβαση τουλάχιστον στα σημαντικότερα ηλεκτρονικά έντυπα (συμπεριλαμβανομένων και των βιβλίων).
Μπορεί όλα αυτά που αναφέρω να πάνε στον κάδο των αχρήστων, αλλά ως γέννημα θρέμα του ελληνικού πανεπιστημίου επιθυμώ την πραγματική βελτίωση των υπηρεσιών του και αυτή ξεκινάει μόνο εφόσον υπάρχει θέληση για κάτι δημιουργικό με όραμα. Η κλασσική μορφή της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης έχει περάσει ανεπιστρεπτί.
Σε περίπτωση που το κόστος θα ήταν απαγορευτικό, για ποιο λόγο δεν γίνονται περικοπές στα διαμοιραζόμενα βιβλία με αντιστάθμιση την ηλεκτρονική πρόσβαση; Γιατί οι Έλληνες εκδότες δεν παρέχουν τέτοια δυνατότητα; Με έναν σύντομο υπολογισμό οι φοιτητές στην Ελλάδα είναι περίπου 500.000, εάν υπολογισθεί το κόστος των βιβλίων που δίνονται θα ξεπερνάει τα 50.000.000 ανά εξάμηνο. Φυσικά δεν γνωρίζω πόσο κοστίζει η ηλεκτρονική πρόσβαση, αλλά είμαι βέβαιος ότι με 100.000.000 θα υπήρχε πρόσβαση τουλάχιστον στα σημαντικότερα ηλεκτρονικά έντυπα (συμπεριλαμβανομένων και των βιβλίων).
Μπορεί όλα αυτά που αναφέρω να πάνε στον κάδο των αχρήστων, αλλά ως γέννημα θρέμα του ελληνικού πανεπιστημίου επιθυμώ την πραγματική βελτίωση των υπηρεσιών του και αυτή ξεκινάει μόνο εφόσον υπάρχει θέληση για κάτι δημιουργικό με όραμα. Η κλασσική μορφή της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης έχει περάσει ανεπιστρεπτί.
Κλείνοντας, για αποφυγή παρεξηγήσεων, τα βιβλία θα πρέπει να συνυπάρχουν στα πανεπιστήμια με πρωταρχικό άξονα την πρόσβαση στις ηλεκτρονικές εκδόσεις και τον εμπλουτισμό των βιβλιοθηκών με το απαραίτητο υλικό. Μια τέτοια λύση θα δημιουργήσει και εμπιστοσύνη και πίστη για το όραμα στην εκπαίδευση.
Δ. Γ. για το ClopYPastE blog
Δ. Γ. για το ClopYPastE blog
