Δυστυχώς, το νερό όπως το προορίζει η Φύση δεν είναι αυτό που ρέει από τις βρύσες μας. Η ποιότητα του νερού της βρύσης καθορίζεται σημαντικά από την προέλευσή του.
Η μόλυνση του περιβάλλοντος αποτελεί πρόκληση για τις δημόσιες υπηρεσίες επεξεργασίας νερού. Επίσης, μέχρι να φτάσει στη βρύση μας, το νερό πρέπει να περάσει από ένα δίκτυο θαμμένων σωλήνων, βαλβίδων, αντλιών και δεξαμενών. Στη διαδρομή αυτή επιβαρύνεται και με άλλες μολυντικές ουσίες που επηρεάζουν την καθαρότητα και τη γεύση του. Πάρτε για παράδειγμα το χλώριο, το οποίο είναι εύκολο να το εντοπίσετε λόγω της περίεργης γεύσης και της οσμής του.
Από την άλλη, τα παραπροϊόντα του χλωρίου όπως τα THM's είναι αόρατα και άγευστα αλλά τοξικά. Τα βαρέα μέταλλα όπως ο μόλυβδος ή το κάδμιο που διαρρέουν μέσα από σωλήνες και από παλαιά δίκτυα συσσωρεύονται στο σώμα μας καθώς δεν υπάρχει κανένας φυσικός τρόπος για να τα αποβάλλουμε. Χωρίς αμφιβολία, το νερό χωρίς αυτές τις εκατοντάδες, άλλες περισσότερο άλλες λιγότερο, τοξικές ουσίες είναι πολύ πιο υγιές και εύγευστο.
Μερικά από τα προβλήματα του πόσιμου νερού και οι επιπτώσεις στην υγεία μας είναι:
Φυτοφάρμακα – Εντομοκτόνα – Παρασιτοκτόνα: Καταλήγουν στο νερό μας από την υπερβολική χρήση τους στην γεωργία. Οι ουσίες αυτές προσβάλουν το νευρικό και αναπνευστικό σύστημα, τα νεφρά, το συκώτι και προκαλούν αναιμία, λευχαιμία και καρκίνο.
Μόλυβδος: Χρησιμοποιείται ως μονωτικό υλικό σε εγκαταστάσεις και σωλήνες ύδρευσης. Επίσης εντοπίζεται στην βενζίνη, στις μπαταρίες, στην υφαντουργία, σε μελάνια, χρώματα, κρύσταλλα κ.α. Ο μόλυβδος προσβάλλει τα νεφρά και αυξάνει την πίεση του αίματος. Στα μικρά παιδιά και στα νεογνά καθυστερεί την πνευματική και φυσική τους ανάπτυξη και μειώνει την ικανότητα μάθησης.
Αμίαντος: Συναντάται σε ορυκτά αποθέματα, μονωτικά υλικά, στην κατασκευή πυρίμαχων υλικών και στους σωλήνες ύδρευσης. Το νερό παρασύρει τις ίνες αμιάντου που προέρχονται από την διάβρωση των αμιαντοσωλήνων. Όταν αυτές εισέλθουν στον ανθρώπινο οργανισμό, δρουν διαρρηγνύοντας την κυτταρική μεμβράνη αποτελώντας αιτία καρκίνου. Στην Ελλάδα εκτιμάται ότι το δίκτυο ύδρευσης αποτελείται από πάνω από 40,000 χιλιόμετρα αμιαντοσωλήνων.
Χλώριο: Η πολιτεία στην προσπάθεια της να καταπολεμήσει τα μικρόβια και βακτηρίδια στο πόσιμο νερό, χρησιμοποιεί χλώριο. Πολλές επικίνδυνες παθήσεις οφείλονται στις χημικές ενώσεις του χλωρίου με διάφορα οργανικά στοιχεία που βρίσκονται στο νερό.Τουλάχιστον 177 οργανοχλωριομένες ενώσεις έχουν ανιχνευθεί στο μητρικό γάλα, στο σπέρμα, στο αίμα και σε άλλα μέρη του σώματος με αποτέλεσμα να δημιουργούνται στον άνθρωπο βλάβες στα νεφρά και στο συκώτι, βλάβες στο νευρικό σύστημα, ανεμία και αυξημένος κίνδυνος καρκίνου της ουροδόχου κύστεως και του παχέως εντέρου.
Φυτοφάρμακα – Εντομοκτόνα – Παρασιτοκτόνα: Καταλήγουν στο νερό μας από την υπερβολική χρήση τους στην γεωργία. Οι ουσίες αυτές προσβάλουν το νευρικό και αναπνευστικό σύστημα, τα νεφρά, το συκώτι και προκαλούν αναιμία, λευχαιμία και καρκίνο.
Μόλυβδος: Χρησιμοποιείται ως μονωτικό υλικό σε εγκαταστάσεις και σωλήνες ύδρευσης. Επίσης εντοπίζεται στην βενζίνη, στις μπαταρίες, στην υφαντουργία, σε μελάνια, χρώματα, κρύσταλλα κ.α. Ο μόλυβδος προσβάλλει τα νεφρά και αυξάνει την πίεση του αίματος. Στα μικρά παιδιά και στα νεογνά καθυστερεί την πνευματική και φυσική τους ανάπτυξη και μειώνει την ικανότητα μάθησης.
Αμίαντος: Συναντάται σε ορυκτά αποθέματα, μονωτικά υλικά, στην κατασκευή πυρίμαχων υλικών και στους σωλήνες ύδρευσης. Το νερό παρασύρει τις ίνες αμιάντου που προέρχονται από την διάβρωση των αμιαντοσωλήνων. Όταν αυτές εισέλθουν στον ανθρώπινο οργανισμό, δρουν διαρρηγνύοντας την κυτταρική μεμβράνη αποτελώντας αιτία καρκίνου. Στην Ελλάδα εκτιμάται ότι το δίκτυο ύδρευσης αποτελείται από πάνω από 40,000 χιλιόμετρα αμιαντοσωλήνων.
Χλώριο: Η πολιτεία στην προσπάθεια της να καταπολεμήσει τα μικρόβια και βακτηρίδια στο πόσιμο νερό, χρησιμοποιεί χλώριο. Πολλές επικίνδυνες παθήσεις οφείλονται στις χημικές ενώσεις του χλωρίου με διάφορα οργανικά στοιχεία που βρίσκονται στο νερό.Τουλάχιστον 177 οργανοχλωριομένες ενώσεις έχουν ανιχνευθεί στο μητρικό γάλα, στο σπέρμα, στο αίμα και σε άλλα μέρη του σώματος με αποτέλεσμα να δημιουργούνται στον άνθρωπο βλάβες στα νεφρά και στο συκώτι, βλάβες στο νευρικό σύστημα, ανεμία και αυξημένος κίνδυνος καρκίνου της ουροδόχου κύστεως και του παχέως εντέρου.
Σε όλα τα παραπάνω έρχονται να προστεθούν τα αποτελέσματα πρόσφατων μετρήσεων που έγιναν στο πόσιμο νερό δικτύου αλλά και στα εμφιαλωμένα και δείχνουν την ύπαρξη εξασθενούς χρωμίου.
Το εξασθενές χρώμιο έχει αναγνωριστεί ως καρκινογόνο για τον άνθρωπο από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, όμως οι περισσότερες χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, εξακολουθούν να μην διαθέτουν νομικό πλαίσιο για το ελάχιστο επιτρεπόμενο όριο στο πόσιμο νερό.
Ως αποτέλεσμα, η έλλειψη τέτοιου ορίου δημιουργεί, σύμφωνα με τους Οικολόγους Πράσινους, ελλιπή έλεγχο του νερού που προορίζεται για ανθρώπινη κατανάλωση, θέτοντας σε κίνδυνο την ανθρώπινη υγεία και παραπλανώντας τους καταναλωτές ως προς την ασφάλεια του νερού που χρησιμοποιούν.
Στη χώρα μας, όπως επισημαίνουν οι Οικολόγοι Πράσινοι, η επικίνδυνη αυτή ουσία έχει εντοπιστεί στα νερά περιοχών όπως η κοιλάδα του Ασωπού στη Βοιωτία, η Μεσσαπία στην κεντρική Εύβοια και η Νοτιοανατολική Θεσσαλία, αλλά και σε εμφιαλωμένα νερά, στα οποία στρέφονται οι καταναλωτές για περισσότερη ασφάλεια και ποιότητα.
Μελέτες σε πειραματόζωα έδειξαν ότι η πόση νερού επιβαρυμένου με Cr(VI) μπορεί να προκαλέσει καρκίνο του γαστρεντερικού συστήματος. Ωστόσο, δεν είναι σαφές αν τα επίπεδα που προσδιορίζονται σε πόσιμα ύδατα είναι ικανά να προκαλέσουν καρκίνο. Σύμφωνα με την IARC, το Cr(VI) που προσλαμβάνεται με το νερό μετατρέπεται σε μεγάλο ποσοστό σε Cr(III) στο όξινο περιβάλλον του στομάχου, γεγονός που δεν επιτρέπει την περαιτέρω απορρόφηση του χρωμίου από τον οργανισμό, καθώς το Cr(III) δεν μπορεί να διαπεράσει την κυτταρική μεμβράνη.Τελείως πρόσφατα (Μάιος 2007) από το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας των ΗΠΑ (National Institute of Health, NIH) ανακοινώθηκε ότι κατόπιν αιτήματος μελών του κοινοβουλίου της Καλιφόρνιας και μετά από τις ανησυχίες που προκάλεσε η προβολή της κινηματογραφικής ταινίας "Erin Brockovitch", πραγματοποιήθηκαν πειράματα με ποντίκια και επίμυες στα οποία για δύο χρόνια δινόταν νερό με 14 έως 516 mg Na2Cr2O7.2H2O/L. Φυσικά οι συγκεντρώσεις αυτές είναι πολύ μεγάλες. Η μικρότερη αντιστοιχεί σε συγκέντρωση Cr(VI) περίπου δέκα φορές μεγαλύτερη από εκείνη του πλέον ρυπασμένου με Cr(VI) νερού της Καλιφόρνιας, που θα μπορούσε να πιει ο άνθρωπος. Τα πειράματα έδειξαν γαστρεντερική απορρόφηση του Cr(VI) και την ανάπτυξη καλοήθων και κακοήθων όγκων σε σημεία και όργανα των πειραματόζωων, όπου πολύ σπάνια εμφανίζονται όγκοι.
avgamatia
